ಗಿಳಿಯು ಪಂಜರದೊಳಿಲ್ಲ… ಪಂಜರದ ಹೊರಗೂ ಇಲ್ಲ.
ಸಿಡ್ನಿ ನಗರದ ನಟ್ಟ ನಡುವಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ಏಂಜಲ್ಗಲ್ಲಿ; ಅಲ್ಲಿ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನೋಡಿದರೆ ತೂಗಿರುವ ಈ ನೂರಾರು ಖಾಲಿ ಹಕ್ಕಿ ಪಂಜರಗಳು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯುತ್ತವೆ.
ಯಾರು ತೂಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ? ಹಕ್ಕಿಗಳು ಬಂದು ಪಂಜರದೊಳಗೆ ಕೂರಲಿ ಎಂದೆ? ಅದು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಈ ಪಂಜರ ತೋರಣದ ಅರ್ಥವೇನು ಎಂಬೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ತಲೆ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಅನುಮಾನವಿಲ್ಲ.
ಅದೊಂದು ಸ್ಮಾರಕ. ಕಾಣೆಯಾಗಿರುವ ಹಕ್ಕಿಗಳ ನೆನಪು ಗಾಢವಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡಿರುವ ನಗರದ ಕಲಾ ಸ್ಥಾವರ.
ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಕಾಗೆಗಳು ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಗಳು ಕಾಣೆಯಾದಂತೆ ಸಿಡ್ನಿಯಲ್ಲೂ ಹೊರದೂಡಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ನಗರವನ್ನು ಕಟ್ಟುವ ಧಾವಂತದಲ್ಲಿ, ಹತ್ತಾರು ಮಹಡಿ ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸುವ ಹಟದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿಯ ಹಕ್ಕಿಗಳು ಕಾಣೆಯಾಗಿವೆ.
ಸಿಡ್ನಿಯ ಮೂಲ ವಾಸ್ತವದ ಹತ್ತಲ್ಲ ಐವತ್ತು ಹಕ್ಕಿ ಜಾತಿಗಳ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಮರ-ಗಿಡ-ಹಣ್ಣು-ಹಂಪಲು ನೆಲಸಮವಾದಂತೆ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಮನೆಮಾರುಗಳೂ ಕಾಣೆಯಾಗಿವೆ. ಅವುಗಳೀಗ ಸಿಡ್ನಿಯ ಅಂಚಿಗೆ ಸರಿದಿರುವ ಸಂಗತಿಗೆ ದ್ಯೋತಕವಾಗಿ, ನಮ್ಮ ಬೂಟುಗಾಲಿನ ಧಾಂಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ರೆಕ್ಕೆಜೀವಿಗಳು ಪುರ್ರೆಂದು ಹಾರಿರಿರುವ ವಿದ್ಯಮಾನವನ್ನು ಮರೆಯದಿರಲು ಈ ಖಾಲಿ ತೂಗುವ ಗೂಡುಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.
ಈ ತೂಗುವ ಗೂಡುಗಳ ಹೆಸರು ‘ಫರ್ಗಾಟನ್ ಸಾಂಗ್ಸ್‘, ಮರೆತ ಕಲರವ, ಮೈಕಲ್ ಥಾಮಸ್ ಹಿಲ್ನ ಕಲಾಕೃತಿ.
ಅದರ ಹೆಸರು ನನಗೆ ಕೆ.ಎಸ್.ಎನ್ರ ಪದ್ಯ ‘ಮರೆತ ಹಾಡು’ ನೆನಪಿಗೆ ತಂದಿತು.
“ಹಕ್ಕಿಗೊಂದು ಗೂಡು ಕೊಡಿ” ಪುಸ್ತಕ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು.